دختران جوان؛ ۷۰ درصد کارگران چینی/ بی تفاوتی نسبت به نابرابری بین زن و مرد
تاریخ انتشار: ۱۲ آذر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۲۱۴۲۷۶
به گزارش «مبلغ»- کتاب «دختران کارخانه؛ روایت‌هایی از بطن چین مدرن» نوشته لسلی تی. چانگ، ترجمه ندا غیور از انتشارات کتاب کوله پشتی می باشد.دکتر شهلا اعزازی، استاد دانشگاه و پژوهشگر مطالعات زنان در متن زیر به معرفی این کتاب پرداخته است:
کشور چین پس از تغییراتی که در سیاست و اقتصاد خود انجام داد به یکی از بزرگترین اقتصادهای دنیا تبدیل شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
لسلی تی. چانگ نویسنده چینی – آمریکایی به مدت دو سال با برخی از دخترانی که برای کار به مراکز تولیدی آمده بودند زندگی کرد و از نزدیک شاهد شکست‌ها و موفقیت‌های آنان بود. حاصل این کار کتاب «دختران کارخانه» و شرح زندگی این دختران جوان است که تقریبا هفتاد درصد کارگران چینی را شامل می‌شوند. کتاب شامل پانزده داستان کوتاه از زندگی دختران مهاجر در شهر و روستا است.
دختران کارخانه به صورت معمول بعد از شانزده سالگی برای یافتن کار به مراکز تولید انواع وسایل از لوازم الکترونیکی تا پوشاک و کفش رو می‌آوردند. آنان در مراکز کاری در اطاق‌هایی دوازده نفره روزانه از هشت صبح تا ساعات پایانی شب با احتساب دو ساعت وقت استراحت کار می‌کردند. تعهدی شش ماهه به کارفرما می دادند که در صورت ترک کار دو ماه حقوق آنان را به عنوان ضمانت نگاه می‌داشت. اکثر دختران دستمزد خود را به خانه می‌فرستادند.
پیدا کردن کار برای دختران جوان مهاجر و بدون تخصص مشکل بود. در نتیجه بسیاری از دختران پس از انجام کار روزانه به کلاس‌های زبان انگلیسی یا کامپیوتر می‌رفتند تا بتوانند شغلی مناسب‌تر از خط تولید و مونتاژ پیدا کنند. گذشته از آموزش‌های متداول و معمولی کلاس‌هایی با حضور اکثریت زنان برای آموزش آداب و رسوم زندگی غربی وجود داشت. در این کلاس‌ها آداب چگونه در یک جمع بزرگ باید غذا خورد، چگونه روی صندلی نشست، چگونه لباس پوشید و... آموزش داده می‌شد.
کارفرمایان تمایل داشتند که کارمندان‌شان زن، زیبا و مجرد باشند. سن بالا نقطه ضعف بزرگی بود، محدودیت سنی از ۳۵ سالگی شروع می‌شد. قد یک وسواس فراگیر چینی بود، برای دختران سن ۱۸ تا ۲۵ و قد ۱۵۰ سانتی‌متر و بیشتر و برای پسران قد ۱۷۰ سانتی‌متر و بیشتر مدنظر بود. نقطه ضعف دیگر داشتن لهجه بود، دختران مهاجر از مناطق مختلف چین لهجه‌های متفاوتی داشتند که باعث تحقیر از طرف دیگران می‌شد. زبان تجارت، کانتونی بود و باید این زبان فراگرفته می‌شد.
یکی از مشخصه‌های جالب دختران کارخانه، عدم آگاهی آنان از مسایل اجتماعی و سیاسی بود. در مورد نابرابری میان زن و مرد هر چند که در خانه و در محیط کار با آن روبه رو بودند شکایتی نداشتند و حتی از شرایط دوران حکومت مائو نیز بی‌اطلاع بودند. برای آنان فقط زمان حال و چگونگی رسیدن به موقعیتی بالاتر مهم بود.
نیروی کار ارزان در چین و تغییرات سیاسی و اقتصادی کشور برای تولید بسیاری از کالاهای غربی و مد مناسب بود. بعد از اعتراضاتی که در غرب به خاطر شرایط دشوار کار در چین رخ داد، برخی از برندهای مشهور مانند نایک و آدیداس کارخانه‌ها را مجبور کردند با کارگران رفتار بهتری داشته باشند، همزمان آنان را وادار به کاهش هزینه‌ها می‌کنند. با وجود تمام مشکلاتی که در کارخانه‌ها وجود دارد دختران کارخانه معتقد هستند که کار در برندهای خارجی بهترین شرایط کاری را به آنان می‌دهد و بدترین شرکت‌ها متعلق به چینی‌ها است.
روابط اجتماعی بر اساس عدم اعتماد شکل گرفته است. گذشته از جا به جایی‌هایی که به علت تغییر شغل به وجود می‌آید دختران به یکدیگر اعتمادی ندارند، حتی آنانی که با یکدیگر روابط دوستانه یا خویشاوندی دارند به علت دوری کارخانه‌ها از یکدیگر و تغییرات دایمی مکان زندگی و هم‌چنین گم کردن موبایل از یکدیگر بی‌خبر هستند. تنها امید به موفقیت و پیشرفت با استفاده از هر امکانی حتی از طریق دروغگویی در مورد سن، تحصیلات و تجربه کاری به ماندن آنان کمک می‌کند.
کتاب «دختران کارخانه» با تاکید بر روی زندگی دختران چینی نشان می‌دهد که نابرابری در کشورها ابعاد مختلفی دارد و حتی می‌توان گفت که کمبودهای زندگی و امید برای بهبود مشکلات از ایجاد آگاهی جنسیتی در میان فرودستان جامعه جلوگیری می‌کند.
منبع: کانال رسمی گروه علمی مطالعات زنان انجمن جامعه شناسی
ایران
منبع: خبرآنلاین
کلیدواژه: چین دختران دختران کارخانه
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۲۱۴۲۷۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نیاز آینده جامعه ما نسل جوان پرجسارت و متعهد است
به گزارش گروه فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، سیروس کهوری نژاد بازیگر سینما و تلویزیون در گفت وگو با ستاد جایزه جوانی جمعیت در صحبت هایی گفت: سرمایه های هر ملتی به جز خاک پهناور و منابعش که خوشبختانه ما از این جهت چیزی کم نداریم، نیروی انسانی آن است. این نیروی انسانی ایده پرداز، با غیرت، متعهد و مسئولیت پذیر باید نسبت به زندگی خود باشند. اگر بحث وطن و هویت ملی را هم کنار بگذاریم این فرد باید نسبت به آینده و حال خود متعهد باشد و قطعا چنین فردی نسبت به جامعه خود هم متعهد می شود.
وی با اشاره به اینکه خودش سه فرزند پسر دارد، گفت: ما جنوبی ها رسمی داریم که می گوییم کمتر از سه فرزند اصلا در شانمان نیست، الان هم می بینم که خوشبختانه سه پسر در خانواده، محله، اقوام و تا جامعه موثر و مایه سربلندی ما هستند، بهرحال همین ها وقتی پدر و مادر به سن پیری و کهنسالی برسند، دستگیرش می شوند.
کهوری نژاد اظهار داشت: جامعه وقتی که کهنسال باشد جسارتش را از دست می دهد و وقتی جسارت این فرد از دست برود، جسارت جامعه از دست می رود و کم کم دیگر پتانسیل اجتماعی پایین می آید و ای خطرناک است.
وی با اشاره به خطرات آمار کمتر مردان نسبت به زنان گفت: خوشبختانه جامعه زنان ما هم بسیار فعال و البته باهوش هم هستند و جامعه هم نباید بترسد که این افراد وارد اجتماع شده و کارکرد داشته باشند منتها باید اعتماد به نفس مردان هم نسبت به زنان بالا برود چرا که همین باعث آمادگی آنها به زندگی و به وجود آوردن نسل های بعدی و پرورششان می شود.
کهوری نژاد با تأکید براینکه نسل جوان باید زمانی فرزنددار شوند که حوصله پرورش کودکان را داشته باشند، گفت: سیاست های تشویقی دولت باید طوری باشد که زمینه اعتماد اجتماعی را نسبت به آینده ایجاد کند من حتی با همین شصت سال سنی هم که دارم باز هم تمایل دارم که یک فرزند بگیرم و بزرگ کنم.
وی در پایان اظهار داشت: ما نیاز به نسل جوان پرجسارت داریم، هنوز هم نسل ما پرجسارت هستند منتها برای نسل های آتی هم باید چنین جوانانی را پرورش بدهیم.
دومین جایزه ملی جوانی جمعیت به همت ستاد ملی جمعیت در بخش های خانواده،رسانه،سازمان های مردم نهاد ، دستگاهای اجرایی،شرکت ها و موسسات خصوصی ،مدیران و نخبگان اردیبهشت سال جاری با شعار سهم من از جوانی ایران برگزار خواهد شد.
علاقه مندان جهت کسب اطلاعات بیشتر می توانند به سایت jameyat.ir مراجعه فرمایند
انتهای پیام/
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت